เซี่ยสินตอบว่า “ตื่นแล้ว ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงร ะฆัง เราล้วนตื่นขี้'แ มา” มันตบตะโพกของนางเบาๆ กล่าวเสริมว่า “หนึ่งตึงหนึ่งหย่อแ เส้นทางบ๋นและบ๊ต้องผ่อนคลายเป็นครั้งคราว ท่านวางใจ พรุ่งนี้จะเริ่ม MMr พลางเลิกผ้าห่ม มองดูหน้าท้องที่แบนราบแ…
ว่านสงหลี่งที่สวมรอยเป็นทวอฑวอปัฮัว ฉวยโอกาสที่ได้รับการ ปกป้องจากด้าหมีง ผนวกชนเผ่ามองโกลที่ถูกลิดรอนกำลังมาเป็นของ ตนเอง ส่วนองค์หญิงซาม่เอ๋อหวั่นวิตกว่าชนเผ่าของตนเองเผชิญการ โจมตีจากทัพหมิง จึงไม่ทันสังเกตความเคลื่อนไหวของฮ่อาฮูหยินกับ…
ที่เบื้องหน้าเป็นสตรีนางหนึ่ง ทั้งยังเป็นสตรีที่เติบโตเต็มวัย เต็ม ไป สามารถผ่านด่านเบื้องหน้าได้หรือไม่ เซี่ยสินโน้มตัวออกไปเล็กน้อย กล่าวอย่างจริงจังว่า “ฮูหยิน ก่อน ที่จะหารือเรื่องสำคัญ เรามีคำพูดประโยคหนึ่งคิดถามฮูหยิน ตอนนี้ใน กระโจม…
หากมีใช่จี้กังเป็นโจรใจหวั่นหวาด ไม่แน่ว่าจะยอมให้เซี่ยสินตุว่า พอฟังถึงตอนนี้อดกล่าวมิได้ว่า “กว๋อกงไฉนกล่าวเช่นนี้ เมื่อเป็นทหาร ย่อมต้อง เข้าสู่สมรภูมิ หากคิดขยายดินแดน ไหนเลยไม่มีการสูญเสีย ได้?” เซี่ยสินกล่าวเสียงเกรี้ยวกราดว่า “ความจ…
เสี่ยวอิงรับฟังจนปากอ้าตาค้าง ชาวนาสูงอายุผู้หนึ่งกล่าวอย่างร้อนรุ่มว่า “เส้าตังเจีย ท่านยัง ตะลึงลานอันใด รอจนจัดส่งรายซื่อโซฟาเป่าลมอเนกประสงค์ขึ้นไป ก็สายเกินการณ์แล้ว ยังมิรีบ กลับไปวิ่งเต้นอีก?” เสี่ยวอิงคล้ายสะท้านตื่นจากความฝัน รับค…
ฉีหมิงเอ่อมองลูกระดานหมาที่นอนเป่าลมในรถกล้อมอยู่ครู่หนึ่ง ก็หยิบหมากขาว เม็ดหนึ่งวางลงไป กล่าวเสียงอ่อนหวานว่า “หวี่เอ่อ ยาโถวเจ้าไม่เลว เพิ่ง เรียนหมากล้อมไม่กี่วัน ฟ้มีอหมากล้อมกลับรุดหน้าอย่างมาก” ซือหวี่ลืมตาค้าง กล่าวอย่างไม่ยินยอมว่…
สภาพเซ่นนี้ดิดพบกับว่านสงหลิ่งโดยไม่ถูกพบเห็น ไหนเลยง่ายดายดังใจนึก ยามนั้นปรากฏชายฉกรรจ์สวมชุดยาวของมองโกสผู้หนึ่งเดินมาที่ หน้ากระโจม ร้องเรียกว่า “เฉาลู่ วันนี้หลบฝนวุ่นวาย ในเวลาอันสั้นคง ไม่มีผู้ใดนึกถึงพวกเรา ท่านตามเราไปยกอาหารเถอะ”…
“มองอะไร! ข้ากับสุนัขมิได้เปีนมิตรกัน! ข้าไม่ได้เป็นคนฆ่าเขา!" เยี่ยเจาตบไหล่เขาเบาๆ พลางพูดโซฟาเป่าลมอเนกประสงค์ปลอบ "อึม ตั้งแต่แรกเริ่มข้าก็มั่นใจว่าท่านไม่ได้เป็นคนฆ่าเขา" ซย่าอวี้จิ่นกล่าวอย่างเบิกบานใจ "เจ้าเชื่อใจข้าถึงเพียงนั้น!" "…
"ข้าโพนทะนาอะไรกัน ข้าแค่บอกว่าสตริที่ข้าขอบพอออกเริอนไปแล้ว นางเป็นคนที่ท่านพ่อข้าหมั้นหมายให้ตั้งแต่เด็ก ทั้งงามพริ้มเพราและเป็น กุลสตรี ตอนนั้นเก็ดศึกวุ่นวาย นางน้กว่าข้าตายไปแล้วถงได้ออกเรือนไปกับ คนอื่น ตอนนี้ข้าอยากรำพันด้วยความโศกเศ…
แม่ทัพใหญ่ เรียกได้ว่าเป็นเรื่องเหลือวิสัยจริงๆ บัดนี้แผ่นดินสงบสุขแล้ว ขุนนางทั้งราชสำนักล้วนเป็นบุรุษ ในหมู่แม่ทัพนายกองมิใช่ว่าจะไร้ผู้มิความ สามารถโดดเด่น แด่ต้องถูกสตรีกดหัวไว้จะทำใจยอมรับได้อย่างไร แม้ พวกเขาจะอดกลั้นไว้ไม่เอ่ยถง ทว่…
■แล้วกันไปเถอะ รู้จักเจ้ามาเจ็ดแปดปี ทุกครั้งที่เจ้าเมาสุราเป็นต้อง แทะโลมหญ่งงามที่นอนเป่าลม lazada คราวนี้คงชนกำแพงเข้าล่ะสิ" นางกล่าวอย่างฉุนเฉียว "ข้าแทะโลมสามตัวเองนับว่าเป็นการแทะโลมหญ่งงามต้วยหริอ อย่างไรก็ดีกว่าเจ้าที่เมาสุราทไรต้อ…
ซย่าอวี้จิ่นใจกล้าบ้าบิ่นมาแต่ไหนแต่ไร คิดจะทำสิ่งใดก็ทำทันที เขา ทุ่งตรงไปที่เรอนใจพีสุทธประเดี๋ยวนั้นเลย ที่นอนเป่าลมเหล่าทหารยามที่เฝืาอยู่นอก ห้องหอมิไต้รับคำสิ่งจากท่านแม่ทัพก็ไม่กล้าชัดขวาง ส่วนหญิงรับใช้สูงวัยที่ เหลือมีคนหนึ่งลอบไป…