WOW IS GOOD BED
■แล้วกันไปเถอะ รู้จักเจ้ามาเจ็ดแปดปี ทุกครั้งที่เจ้าเมาสุราเป็นต้อง แทะโลมหญ่งงามที่นอนเป่าลม lazada คราวนี้คงชนกำแพงเข้าล่ะสิ"
นางกล่าวอย่างฉุนเฉียว
"ข้าแทะโลมสามตัวเองนับว่าเป็นการแทะโลมหญ่งงามต้วยหริอ อย่างไรก็ดีกว่าเจ้าที่เมาสุราทไรต้องไล่จับคนให้มาฟังเจ้าครวญเพลงชาวเริอ ทั้งที่เสิยงเจ้าแหบแห้งอย่างกับเป็ด ร้องก็ร้องหลงทำนองจากโม'เป่ยไปถึง หนานอี๋ ซํ้ายังมีแต่เรื่องความรักหวานเอียนชวนคลื่นไล้จนทำเอาอยากลำรอก อาหารคนก่อนหน้าออกมา ข้าขอเต้อนไว้นะ คราวนี้ล้าเจ้าศีดจะร้องเพลง ล่ะก็ ไปจับตัวซิวเหล่าทู่ข้างนอกนั่น ที่นอนเป่าลม tv directขืนมาร้องเพลงกับข้าอีกจะถีบเจ้าลงไป อาบนํ้าในแม่นี้า"
ดวงตาของหูชิงหม่นแลงลงวูบหนึ่ง แต่ชั่วอึดใจเดียวเขาก็เอ่ยขึ้นยิ้ม ๆ อย่างบริสุทธิ่ใจ
‘มอะไรน่าขายหน้ากัน บุ^ษชอบพอลตริคนหนึ่ง เรื่องโง่งมอะไรก็ล้วน ทำเพื่อนางไต้ ทว่าสามเจ้าปฏิปัตต่อเจ้าเช่นนี้เกรงว่าเขาจะไม่ชอบเจ้าอย่างมาก"
"ฮะ นับแต่เริ่มแรกเขาก็ใข้ความตายปฏิเสธการแต่งงาน ต่อมาก็ตั้งตัว เป็นปฏิปักษ์ครั้งแล้วครั้งเล่า เขาหาใชไม่ชอบข้าเพิยงเท่านั้น แทบจะเกลยดชิง เลยทเดียวต่างหาก" นางเงยหน้ากระดกสุราในจอกหมดรวดเดียว "แต่ความ โกรธของเชาก็จวนเจ็ยนถึงขืดจำกัดแล้ว"
เยี่ยเจาโยนจอกในมือทิ้ง จุ่มนํ้าสุราวาดภาพเมืองหนึ่งซึ่งมืกำแพง ปิดล้อมแน่นหนาทั้งสี่ทิศ จากทั้นก็กล่าวเลียงเรียบ ’เปิดฉากก็เป็นทางตัน สมควรเดนหมากเสี่ยง"
หูชิงถามอีก
"รุกแล้วรุกอีกก็ตีไม่แตก จะท่าเช่นไร"
เสี่ยเจากล่าวอย่างเฉยบาทด "ถอยชั่วคราวที่นอนเป่าลม ล่อศัตรูออกมา"
หูชิงถาม ■โจมตียามใด"
เสี่ยเจาเอ่ย "ราตรีนี้เลย"
จอกสุราถูกบีบแหลกละเอียดคามือ
แผ่นดินนี้ยังมืดู่ต่อสู้ที่นางไม่อาจเอาชนะหรือสัตว์ที่นางล่ามิได้อีกหรือ
แลงเดอนเลีอนสับ ขอบฟ้าทิศบูรพาปรากฏแสงแรกแห่งวัน เลียงดนตรี เหนอแม่นี้าฉนเงยบหายไป ผู้คนเพิ่งแยกย้ายกลับบ้านไปทิละคนลองคน ตลอดราตรีทั้นชย่าอวี้จิ่นมิได้รับความสนุกเพลิดเพลิน กลับโดนบุรุษ หลายลีบคนรุมล้อมแทะโลม เป็นความอัปยศใหญ่หลวงครั้งที่ลองนับแต่เขา ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นชายบำเรอเป็นด้นมา แบ้แต่ความอ่อนหวานของนักพรตหญ่ง และคำพูดหว่านล้อมของกลุ่มสหายเสเพลยังไม่สามารถบรรเทาความโกรธเศึอง
ในใจเขาลงได้ ส่วนสตรีที่นำความอัปยศมาให้เขาผู้นั้นยังเดินอาดๆ กลับไป หาความบันเทิงเริงใจต่อ คล้ายอยากยั่วให้เขาโมโหขาดใจตายไปจนแทบ ที่นอนเป่าลมในรถทนรอไม่ไหว
