MAMA SOFA

"ข้าโพนทะนาอะไรกัน ข้าแค่บอกว่าสตริที่ข้าขอบพอออกเริอนไปแล้ว นางเป็นคนที่ท่านพ่อข้าหมั้นหมายให้ตั้งแต่เด็ก ทั้งงามพริ้มเพราและเป็น กุลสตรี ตอนนั้นเก็ดศึกวุ่นวาย นางน้กว่าข้าตายไปแล้วถงได้ออกเรือนไปกับ คนอื่น ตอนนี้ข้าอยากรำพันด้วยความโศกเศร้าน้างก็มิได้หรือ inflatable couch walmartเป็นจวิ้นอ๋อง ที่คิดฟ้งช่านไปเองจิงเข้าใจผดกระมัง'

เยี่ยเจาหรี่ตาลงเล็กน้อย เพ่งพิศสิหน้าเขา “เจ้ามิได้พูดจริง ๆ รึ"

หูชิงกล่าวด้วยนํ้าเสียงเฉียบขาด

"ข้าก็มีพูดถึงบางเรื่องเมื่อครั้งที่ทำลงครานด้วยกันในโม่เป่ย"

"อาจเป็นเพราะตอนซิวเหล่าหู่บังคับให้ข้าแต่งงานกับลูกลาวเขา ข้า คงทนถูกทุบตีไม่ไหวถึงได้พูดจาเรื่อยเมื่อย อ้างถึงเจ้าเพื่อเอาตัวรอดว่า ท่านแม่ทัพยังไม่แต่งงาน ข้าเป็นลูกน้องไหนเลยlamzac couchจะมืหน้าแต่งงานอะไรได้ จากนี้นเขาเลยเข้าใจผิด ไม่กล้าบังคับข้าแล้ว"

เยี่ยเจาตวาด “เหลวไหลสิ้นตี!"

หูชิงแบมือยักไหล่อย่างจนปัญญา

"ก็มิใช่ว่าเจ้าจะไม่รู้นิคัยป่าเถื่อนของโจรอย่างซิวเหล่าหู่ หากข้าพูดว่า ไม่ถูกตาต้องใจลูกลาวเขา เขาคงตีข้าหัวแบะแน่"

เยยเจาระบายลมหายใจในที่สุด จากนี้นก็เห็นคนตรงหน้ามืท่าทาง ใสซื่อแฝงเล่ห์ร้ายดุจเดิม นางยังรู้สึกโกรธเคืองสุดจะทน ต่อยเขาสองสาม หมัดโดยผ่อนแรงลงพร้อมพูดด่า

"เจ้าคนบัดซบ วันใดไม่กวนโทสะinflatable couch amazonข้า ในใจคงอึดอัดมากสินะ!"

หูชิงวอนขอความเห็นใจยิ้ม ๆ

"ผู้ใดใช้ให้ตอนเด็กเจ้ากลั่นแกล้งข้าทุกวันล่ะ"

 

เยี่ยเจาหยุดมือแล้วปล่อยเขา ถามอย่างจริงจัง "เจ้าแค่ล้อเล่นจริงๆ?',

ดวงตาของหูชิงมืประกายหม่นเศร้าวาบผ่านไปอย่างรวดเร็ว แปดปีที่ร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่ ผ่านความเป็นความตายมาด้วยกัน จากความเกลียดชังในตอนแรกกลายเป็นความช่วยเหลือเกื้อกูล จะไร้ความรัก ความผูกพันได้อย่างไร

ในใจเขา นางเป็นเหยี่ยวที่เหินบินอหังการ เป็นพยัคฆที่เผ่นโผนลำพอง เป็นเจ้าอสูรอาบโลหิต เป็นดาวประกายพรึกบนฟากฟ้า เป็นความเลื่อมใส ศรัทธาเพียงหนึ่งเคียว นอกจากนี้แล้วไม่เป็นอะไรทั้งลิ้น อึกทั้งไม่อาจเป็นได้ ลื่งที่ไม่สมควรคิดก็อย่าคิดมากเกินไป ลื่งที่ครอบครองมิได้ก็อย่า เอื้อมมือออกไป กระต่ายไม่กินหญ้าข้างรัง สำหรับคนที่มืชีวิตรอดจากนรก มาเช่นเขา ความรักเป็นลื่งที่เพ้อฝันเกินไป เพราะไม่ว่าใครก็ไม่อยากเห็นหน้า Corner Sofa 68575อึกฝ่ายแล้วระลึกถึงฝันร้ายลีเลือดที่โม่เป่ยครั้งแล้วครั้งเล่า

ยามหักห้ามใจไว้ไม'อยู่จนพลั้งปากพูดออกไปยิ่งต้องยิ้มสู้เข้าไว้ ใช้ คำโกหกนับไม่ถ้วนกลบฝังความจริง และเขาก็ทำได้สำเร็จ